کرین EOT در مقابل کرین جنتری: تفاوت چیست و کدام‌یک را انتخاب کنید؟

درک کرنشان EOT و جنتری: تعاریف و ساختارهای اصلی درباره جرثقیل های سربالشی سفره الکتریکی

کرنشان الکتریکی سربالشی (EOT) چیست؟

جرثقیل‌های برقی سقفی یا EOT در اصل ماشین‌های بزرگ بلندکننده‌ای هستند که در کارخانه‌ها و انبارها استفاده می‌شوند. این جرثقیل‌ها روی ریل‌هایی حرکت می‌کنند که یا در سقف نصب شده‌اند یا به سازه‌های نگهدارنده داخل ساختمان متصل شده‌اند. قسمت اصلی این جرثقیل‌ها پل نامیده می‌شود که ممکن است برای سیستم‌های ساده‌تر فقط از یک دالان تشکیل شود، یا گاهی اوقات برای زمانی که استحکام بیشتری لازم است از دو دالان استفاده شود. این پل به صورت رفت و برگشتی در طول سیستم ریل حرکت می‌کند، در حالی که یک مکانیزم جرثقیل جداگانه همراه با یک قرقره تمام کار بلند کردن را به صورت عمودی و جانبی انجام می‌دهد. برای کارهای سبک‌تر که وزن‌ها زیر ۲۰ تن باشد و فواصل طولانی نباشند، نوع تک دالان به خوبی عمل می‌کند. اما هنگامی که با اشیاء بسیار سنگین تا ۵۰۰ تن یا فضاهای بزرگی سروکار داریم، تولیدکنندگان به جای آن از طراحی دو دالان استفاده می‌کنند. چیزی که این جرثقیل‌ها را بسیار مفید می‌کند، اتصال مستقیم آن‌ها به سازه‌های موجود ساختمان است که باعث آزاد شدن فضای ارزشمند کف و ایجاد ارتفاع کافی برای سایر عملیاتی می‌شود که در زیر آن‌ها انجام می‌گیرد.

جرثقیل‌های داربستی چیستند و از نظر ساختاری چه تفاوتی دارند؟

جرثقیل‌های داربستی به عنوان سیستم‌های بلندکننده مستقل عمل می‌کنند که دارای پلی هستند که توسط پایه‌های عمودی نگه داشته می‌شود و این پایه‌ها روی ریل یا چرخ‌هایی در سطح زمین حرکت می‌کنند. این نوع با جرثقیل‌های EOT که برای نگهداری به سازه‌های ساختمانی نیاز دارند، متفاوت است. نوع داربستی به خوبی در فضای باز یا مکان‌هایی که تقویت کف سقف وجود ندارد، کاربرد دارد، زیرا سازه قاب خود را حمل می‌کند. طبق استانداردهای صنعتی منتشر شده در سال گذشته، این قابلیت تحرک آن‌ها را به گزینه‌ای ایده‌آل برای مکان‌هایی مانند بنادر و مناطق ساختمانی فعال تبدیل می‌کند که نصب تجهیزات بالاسری امکان‌پذیر نیست. آنچه واقعاً این ماشین‌ها را برجسته می‌کند، انطباق‌پذیری بالای آن‌هاست. سازندگان اغلب آن‌ها را با پایه‌های قابل تنظیم و قطعاتی طراحی می‌کنند که بسته به شرایط زمین در هر محل کار، به شیوه‌های مختلفی به هم متصل می‌شوند.

اجزای ساختاری کلیدی: پل، خط راه‌راه و سیستم‌های نگهدارنده

هر دو نوع جرثقیل عناصر اصلی مشترکی دارند اما در نحوه اجرا با هم تفاوت دارند:

• پل : تیر افقی که جرثقیل را حمل می‌کند. در جرثقیل‌های EOT، این تیر در امتداد ریل‌های بالارفته حرکت می‌کند؛ در حالی که در جرثقیل‌های گنتری، به پایه‌های عمودی متصل می‌شود.
• مسیر راه‌راه : سیستم‌های EOT از ریل‌های ثابت سقفی که به ستون‌های ساختمان متصل شده‌اند استفاده می‌کنند، در حالی که جرثقیل‌های گنتری برای حرکت به ریل‌ها یا چرخ‌های زمینی وابسته هستند.
• سیستم‌های پشتیبان : جرثقیل‌های EOT بار را به سازه ساختمان منتقل می‌کنند، در حالی که جرثقیل‌های گنتری از پایه‌های A شکل یا پایه‌های تمام گنتری برای پایداری مستقل استفاده می‌کنند.

این تفاوت‌ها بر ظرفیت بار، محدوده عملیاتی و نیازهای نصب تأثیر می‌گذارند.

تفاوت‌های کلیدی بین جرثقیل‌های EOT و گنتری در کاربرد و عملکرد

مقایسه ظرفیت بار، دهانه و ارتفاع بلندکردن

جرثقیل‌های EOT بیشترین بازدهی را در بلند کردن بارهای سنگین در فضای داخلی دارند که در آن ظرفیت اهمیت اصلی را دارد. مدل‌های استاندارد قادر به تحمل وزنه‌های تا ۱۰۰ تن هستند، مقداری که بسیار فراتر از حداقل اکثر جرثقیل‌های غلطکی است که معمولاً حداکثر بین ۲۰ تا ۵۰ تن متغیر است، بر اساس داده‌های صنعتی انجمن سازندگان جرثقیل در سال ۲۰۲۳. برخی از سیستم‌های تخصصی EOT حتی بارهای بسیار سنگینی مانند روتورهای عظیم توربین‌ها در داخل تأسیسات تولید انرژی را جابه‌جا می‌کنند. اما وقتی صحبت از پوشش دادن فاصله در فضاهای بزرگ می‌شود، جرثقیل‌های غلطکی پیشتاز هستند. این ماشین‌های بزرگ معمولاً در مکان‌هایی مانند کارخانه‌های ساخت کشتی بیش از ۱۰۰ متر عرض دارند، در حالی که حداکثر دهانه جرثقیل‌های EOT در حدود ۳۰ متر است. ارتفاع نیز حوزه‌ای است که در آن سیستم‌های EOT عملکرد بهتری نسبت به معادل‌های خود دارند. این سیستم‌ها می‌توانند تا حدود ۳۰ متر ارتفاع را پوشش دهند، در حالی که جرثقیل‌های غلطکی عموماً پس از عبور از مرز ۲۰ متری نیاز به تقویت ساختاری دارند.

استفاده داخلی در مقابل استفاده بیرونی: پوشش و سازگاری محیطی

برای نصب جرثقیل‌های EOT، فضاهای بسته با ارتفاع سقف حداقل ۸ متر لازم است، زیرا این جرثقیل‌ها به فضای کافی برای تیرهای بزرگ راه‌راه خود نیاز دارند. بیشتر افراد این نوع جرثقیل‌ها را در کارخانه‌های تولید خودرو یا محصولات فولادی نصب می‌کنند — طبق گزارش ایمنی صنعتی سال گذشته، حدود سه چهارم از این نصب‌ها در همین مکان‌ها انجام می‌شود. این نوع جرثقیل‌ها زمانی بسیار خوب عمل می‌کنند که همه چیز باید دقیق باشد و در برابر شرایط آب و هوایی نامناسب محافظت شود. اما وقتی کار به فضای باز می‌رسد، جرثقیل‌های بنّه‌ای (Gantry) جایگزین می‌شوند. تقریباً تمامی مدل‌های ساخته‌شده امروزه قادر به تحمل بادهای قوی نیز هستند و می‌توانند در مقابل پرتاب‌های باد با سرعت ۲۸ متر بر ثانیه مقاومت کنند، همان‌طور که در گزارش جهانی زیرساخت‌های ۲۰۲۲ ذکر شده است. چیزی که جرثقیل‌های بنّه‌ای را برای کارهای بیرونی بسیار مناسب می‌کند، طراحی پایهٔ محکم آنهاست که به خوبی با سطوح ناهموار زمین سازگار می‌شود. به همین دلیل است که ما آنها را در همه جا از جمله در مناطق شلوغ بندری برای جابجایی کانتینرها تا انبارهای عظیمی که با لجستیک ذخیره‌سازی در فضای باز سروکار دارند، مشاهده می‌کنیم.

الزامات تحرک و پی‌سازی: تعلیق سرسره‌ای در مقابل ریل‌های زمینی

جرثقیل‌های EOT دارای سرراهای دائمی نصب‌شده در بالای سر هستند که باعث می‌شوند فضای کف آزاد بماند و برای سایر امور قابل استفاده باشد. این موضوع در محیط‌های تولیدی کوچک که فضای کف بسیار مهم است، اهمیت ویژه‌ای دارد. در برخی موارد صحبت از صرفه‌جویی حدود ۴۰ درصدی در فضای قابل استفاده است. جرثقیل‌های گنتری داستانی متفاوت دارند. این جرثقیل‌ها به بنیان‌های بتنی یا ریل‌های سطح زمینی نیاز دارند که این امر هزینه‌های راه‌اندازی را افزایش می‌دهد. اعداد حاصل از یک مطالعه اخیر نشان می‌دهد که این هزینه‌ها ممکن است ۱۵ تا ۳۰ درصد بیشتر از هزینه‌های معمول باشد. اما مزیت آن چیست؟ در واقع ارزش این هزینه را دارد. این جرثقیل‌ها به اپراتورها اجازه می‌دهند بارها را به‌طور کامل ۳۶۰ درجه بچرخانند و آزادانه جابه‌جا کنند — چیزی که سیستم‌های ثابت سربسته از لحاظ انعطاف‌پذیری در عملیات نمی‌توانند به آن دست یابند.

کاربردهای صنعتی: حوزه‌هایی که جرثقیل‌های EOT و گنتری در آن‌ها برجسته هستند

جرثقیل‌های EOT در مراکز تولید و مونتاژ

جرثقیل‌های EOT نقش مهمی در محیط‌های داخلی دارند که دقت در آن‌ها اهمیت زیادی دارد. به عنوان مثال، در کارخانه‌های تولید خودرو، این ماشین‌آلات همه چیز را از موتورها و قطعات شاسی گرفته تا پنل‌های بدنه را در طول خطوط مونتاژ جابجا می‌کنند. صنعت فولاد نیز به شدت به آن‌ها وابسته است، به ویژه در جابجایی کویل‌ها و شمش‌های بزرگ. نیروگاه‌ها نیز از این موضوع مستثنی نیستند و به طور منظم از سیستم‌های EOT در تعمیر و نگهداری توربین‌ها استفاده می‌کنند. چیزی که این جرثقیل‌ها را بسیار مفید می‌کند، سیستم ریل بالاسری آن‌هاست که در واقع از تمام فضای عمودی موجود بالای سطح زمین بهره می‌برد. این امر به ویژه در کارخانه‌هایی با سقف‌های بلند اما فضای محدود در سطح کف، اهمیت زیادی پیدا می‌کند.

جرثقیل‌های غلطکی در بنادر، انبارها و محل‌های ساخت‌وساز

جرثقیل‌های داربستی در فضاهای بزرگ باز عملکرد بسیار خوبی دارند. مطالعات نشان می‌دهند که این جرثقیل‌ها در بنادر برای جابجایی کانتینرهای استاندارد حمل و نقل، در ترمینال‌های ریلی برای انتقال بار و در کشتی‌سازی‌ها برای بلند کردن قطعات بزرگ کشتی‌ها ضروری هستند. مدل‌های دو دالانه بتوانند بارهای سنگین‌تری را تحمل کنند که آن‌ها را برای کارهای سخت مناسب می‌سازد. برخی از این جرثقیل‌ها دارای لاستیک‌های لاستیکی هستند تا بتوانند به راحتی بین مناطق مختلف یک محل حرکت کنند، در حالی که برخی دیگر روی ریل حرکت می‌کنند. چیزی که این جرثقیل‌ها را خاص می‌کند این است که نیازی به ساختمان‌های نگهدارنده ندارند. این بدین معناست که می‌توان آن‌ها را تقریباً در هر جایی نصب کرد، حتی در مکان‌هایی مانند انبارهای چوب یا محل‌های ساخت مزارع بادی که احداث سازه‌های دائمی منطقی نیست.

مطالعه موردی: بهینه‌سازی عملیات صادرات با استقرار استراتژیک جرثقیل

یک شرکت بزرگ صادراتی پس از انتقال به رویکرد ترکیبی برای عملیات خود، بهبودهای قابل توجهی را تجربه کرد. در داخل محدوده انبار، آنها از جرثقیل‌های EOT برای جابجایی اقلام استفاده کردند، در حالی که در فضای بیرونی که کانتینرها روی هم چیده شده‌اند، به جای آن از جرثقیل‌های دارای چرخ لاستیکی استفاده نمودند. ترکیب این دو سیستم واقعاً تفاوتی چشمگیر ایجاد کرد. زمان‌های بارگیری حدود سی درصد کاهش یافت که به معنای پردازش تعداد بیشتری کانتینر در اسکله‌ها در هر روز است. نکته جالب توجه نحوه پیوند این سیستم بین زمانی است که محصولات از خط مونتاژ خارج می‌شوند و زمانی که واقعاً برای حمل و نقل ارسال می‌شوند. شرکت‌هایی که با زنجیره‌های تأمین پیچیده سروکار دارند، دریافته‌اند که ترکیب فناوری‌های مختلف جرثقیل بهتر از وابستگی به تنها یک نوع جرثقیل برای تمام وظایف عمل می‌کند.

انتخاب بین جرثقیل EOT و جرثقیل گنتری

ارزیابی محدودیت‌های تسهیلات: فضای داخلی، ارتفاع سقف و ساختار ساختمان

جرثقیل‌های سرتاسری (EOT) به آن مسیرهای بلند بالاسر نیاز دارند که مستقیماً به ستون‌های ساختمان پیچ می‌شوند، بنابراین این سیستم‌ها در مکان‌هایی که حداقل حدود ۳۰ فوت فضای عمودی آزاد و سازه‌های قوی در سقف دارند، بهترین عملکرد را دارند. این سیستم‌ها می‌توانند فواصل تا حدود ۳۵ متر را پوشش دهند که آن‌ها را برای فضاهای بزرگ کارخانه‌ای که ستون‌هایشان به صورت منظم فاصله دارند، ایده‌آل می‌کند. از سوی دیگر، جرثقیل‌های داربستی نیاز چندانی از ساختمان ندارند، زیرا فقط روی ریل‌های سطح زمین یا چرخ‌ها حرکت می‌کنند. به همین دلیل بسیاری از شرکت‌ها این نوع جرثقیل را در عملیات بیرون از ساختمان، در ساختمان‌های با ارتفاع داخلی محدود یا در نصب‌های موقت که نصب سیستم‌های بالاسر امکان‌پذیر نیست، انتخاب می‌کنند.

‫سوالات متداول‬

• تفاوت اصلی بین جرثقیل‌های EOT و جرثقیل‌های داربستی چیست؟ جرثقیل‌های EOT معمولاً سیستم‌های ثابت بالاسر هستند که از سازه‌های ساختمانی برای نگهداری استفاده می‌کنند، در حالی که جرثقیل‌های داربستی سیستم‌های مستقلی هستند که روی ریل‌های زمینی یا چرخ‌ها کار می‌کنند.
• کدام نوع جرثقیل برای عملیات بیرون از ساختمان مناسب‌تر است؟ جرثقیل‌های داربستی به دلیل تطبیق‌پذیری و عدم وابستگی به سازه‌های ساختمانی، برای عملیات بیرون از ساختمان ایده‌آل هستند.
• آیا می‌توان جرثقیل‌های EOT را در فضاهای کوچک نصب کرد؟ بله، جرثقیل‌های EOT به‌طور مؤثر از فضای عمودی استفاده می‌کنند و می‌توانند تا ۴۰ درصد از فضای کف در مناطق تولیدی کوچک صرفه‌جویی کنند.
• ظرفیت بار جرثقیل‌های EOT در مقایسه با جرثقیل‌های داربستی چگونه است؟ جرثقیل‌های EOT قادر به حمل بارهای سنگین‌تری هستند که از ۵ تا ۱۰۰ تن متغیر است، در حالی که جرثقیل‌های داربستی معمولاً بارهای بین ۱۰ تا ۵۰ تن را تحمل می‌کنند.
• کدام صنایع از جرثقیل‌های EOT به طور رایج استفاده می‌کنند؟ جرثقیل‌های EOT به‌طور گسترده در صنایع خودروسازی و فولاد، نیروگاه‌ها و سایر محیط‌های تولیدی که نیاز به عملیات دقیق دارند، استفاده می‌شوند.